Κρύο...καιρός για μένα;

Ίσως τελικά οι άνθρωποι που λένε ότι προτιμούν το καλοκαίρι από τον χειμώνα να έχουν ένα δίκιο... Στο κάτω-κάτω, όσο ζέστη και να κάνει το καλοκαίρι, δεν εμποδίζει κανέναν να μετακινηθεί και να κάνει τις δουλειές του! Ο χειμώνας είναι διαφορετικός: σου κάνει μια μέρα σαν την σημερινή και βγάζει τον καλά κρυμμένο παραπονιάρικο εαυτό σου στο προσκήνιο, έτοιμο για νέες περιπέτειες! Η οδοντίατρός μου λέει ότι αν δεν παραπονεθείς όταν βρέχει, τότε γενικά δεν είσαι φαν του παραπόνου και της γκρίνιας...

Τώρα που το καλοσκέφτομαι, εγώ παράπονο δεν έχω. Η βροχή, τα έντονα καιρικά φαινόμενα, το χιόνι, οι ισχυροί βοριάδες και όλοι αυτοί οι όροι που χρησιμοποιούμε όλοι πλέον ως σωστοί και επαγγελματίες μετεωρολόγοι, μου έχουν χαρίσει απίστευτες στιγμές γέλιου, απόγνωσης και υστερίας - όλα αυτά συγχρόνως. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια μέρα πριν από 2 χρόνια περίπου, όπου μέσα σε 1 ώρα έζησα περιστατικά που έκαναν τις κολλητές μου να γελάνε 1 βδομάδα ολόκληρη... Και τώρα δηλαδή, αν το διαβάζουν, πάλι γελάνε, είμαι σίγουρη! Άλλωστε, δεν είναι λίγο να βρίσκεσαι στον δρόμο την στιγμή που ο ουρανός τα δίνει όλα, ως άλλος μαέστρος στο βήμα του, με την όποια εξουσία του δίνουν οι μπαγκέτες (έτσι λέγονται?) που κρατά στα χέρια του και με μια κίνηση προς το μέρος μου, να σπάει την ομπρέλλα μου και να με αναγκάζει σε άλμα εις μήκος προκειμένου να ισορροπήσω μεταξύ του να γίνω λούτσα ή να με πατήσει αυτοκίνητο..... Ααχχχ... Ευτυχισμένες μέρες!!!

Από την άλλη, είμαι σε θέση να δηλώσω ότι μάλλον αυτός ο καιρός με κυνηγάει... Πως αλλιώς να εξηγήσω την μοίρα που με ήθελε να βρίσκομαι σε ξένη χώρα, χωρίς ομπρέλλα, στο δρόμο, κατά την διάρκεια της πιο καταστροφικής βροχής του έτους, η οποία και ανάγκασε γύρω στους 10.000 κατοίκους να ξεσπιτωθούν; Όχι, δεν έχω παράπονο.... Την αγαπάω την βροχή. Και όπως καταλάβαμε όλοι...με αγαπάει κι εκείνη!

Για να δούμε....

Δευτέρα, κάτι έχω...

Καλημέρα... Και καλή εβδομάδα και καλή μου αρχή, επίσημα πια...
Οι Δευτέρες μπορεί να μην είναι οι καλύτερες μέρες για δουλειά ή για δίαιτα, αλλά είναι σίγουρα καλές μέρες όταν ξεκινάει κάτι καινούργιο και αποφασίζεις να αφοσιωθείς σε αυτό, αφήνοντας στην άκρη τα όποια συναισθήματα σου προκαλεί η καθημερινότητα (η οποία τέτοιες μέρες βαράει κόκκινο!)...

Τέλος πάντων. Δεν είμαι σίγουρη για το πως θα "συντονίζω" τα νέα μου, ίσως είναι αρχή ακόμα.. Αυτό που ξέρω είναι ότι πρέπει να τα συντονίζω οπωσδήποτε, γιατί αν αρχίσω να μιλάω, μόνο εγώ θα βγάζω άκρη - άντε, και άλλος ένας!!!

Πέρασα ένα ήσυχο ΣΚ, γέμισα μπαταρίες από τις πολλές ώρες ύπνου, χόρτασα ανθρώπους, γέλασα, αγχώθηκα, στεναχωρήθηκα... Ανάμικτα συναισθήματα. Αλλά πάλι...έτσι δεν πρέπει να είναι ένα Σαββατοκύριακο? Να νιώθεις και να κάνεις πράγματα που τις καθημερινές δεν προλαβαίνεις ούτε να τα σκεφτείς? Ίσως αυτή η άποψη να θεωρηθεί επιχείρημα στην αντίληψη του "ζούμε για τα ΣΚ". Και τι σημαίνει αυτό? Ότι οι καθημερινές μας περνάνε απαρατήρητες, περιμένοντας να ζήσουμε κάποια πράγματα τις 2 ημέρες που μας έδωσαν για ξεκούραση. Δεν είναι έτσι. Εγώ αποφάσισα ότι πλέον θα ζω τις καθημερινές μου - είναι φοβερό το πόσα πράγματα μπορείς να ζήσεις τις καθημερινές - και θα αφήνω τα ΣΚ μου ως "συμπληρώματα" (διατροφής που λέμε) των καθημερινών μου πράξεων! Τι εννοώ? Θα βλέπω καθημερινά τους φίλους μου - και λίγο ακόμα το Σαββατοκύριακο -, θα βγαίνω καθημερινές - και λίγο ακόμα το ΣΚ -, θα κάνω ψώνια τις καθημερινές - και λίγο λιγότερο το ΣΚ γιατί δεν συμφέρει.... Όνειρα φθινοπωρινού πρωινού λέτε? Μπορεί. Αλλα τουλάχιστον θα έχω προσπαθήσει...και είμαι σε καλό δρόμο! Είμαι αρκετά μικρή για να μπω στην ρουτίνα και αρκετά μεγάλη για να αφήνομαι στις αποφάσεις άλλων... (είμαι κάπου στη μέση....!)

Το βάρυνα, ε?
Δεν πειράζει...Έτσι θα πάρετε και μια ιδέα για τη νέα σας συγκάτοικο...! (καλά, μην το δέσετε κιόλας...)

Καλημέρες λοιπόν και καλά κουράγια!